PROPOSTA 22
Seredes quen de crear unha historia con estas palabrejas?
PROPOSTA 11
TRES CARACOIS
Tres caracois tiñan unha empanada; dous eran maiores e un era máis pequeno. O máis pequeno chamábase Remoldiño. Os tres decidiron ir ao monte a comer a empanada. Cando chegaron, sentaron para comezar a comer. —Olvidóusenos o viño! Remoldiño, vai polo viño! —Non, non vou, que comedes toda a empanada. —dixo Remoldiño!
—Non; que non, que non a comemos. —Dixeron os outros caracois.
—Si que a comedes. —Volveu dicir Remoldiño!
—Non comemos, non.—Dixeron os demais.
Ata que mandaron a Remoldiño polo viño. E Remoldiño, en vez de marchar polo viño, quedou detrás dunha pedra escoitando a ver se lle comían a empanada. E pasaron dous días e Remoldiño non volvía co viño, e dixeron:
—Bueno, Remoldiño non volve co viño, imos comer a empanada.
Entón saíu Remoldiño detrás dunha pedra e dixo:
—Iades comer a empanada sen min, lampantíns! Pois agora non vou polo viño!
- Que opinades da actuación de Remoldiño?
Tres caracois tiñan unha empanada; dous eran maiores e un era máis pequeno. O máis pequeno chamábase Remoldiño. Os tres decidiron ir ao monte a comer a empanada. Cando chegaron, sentaron para comezar a comer. —Olvidóusenos o viño! Remoldiño, vai polo viño! —Non, non vou, que comedes toda a empanada. —dixo Remoldiño!
—Non; que non, que non a comemos. —Dixeron os outros caracois.
—Si que a comedes. —Volveu dicir Remoldiño!
—Non comemos, non.—Dixeron os demais.
Ata que mandaron a Remoldiño polo viño. E Remoldiño, en vez de marchar polo viño, quedou detrás dunha pedra escoitando a ver se lle comían a empanada. E pasaron dous días e Remoldiño non volvía co viño, e dixeron:
—Bueno, Remoldiño non volve co viño, imos comer a empanada.
Entón saíu Remoldiño detrás dunha pedra e dixo:
—Iades comer a empanada sen min, lampantíns! Pois agora non vou polo viño!
- Que opinades da actuación de Remoldiño?
Hola Fátima son Raquel de 4°-B,e esta é a miña historia.
ResponderEliminarHabía unha vez un neno o que chamaron Xoaqín.Un día Xoaqín estaba xogando cunhas alumnas da súa clase e coa súa curmá Raquel.Como era o seu cumpreanos regalaronlle un hipopótamo de peluche.Na festa Xoaqín sentouse a comer na cadeira mais fermosa, de merendar tomaron queixo e xamón.Os seus pais regalaronlle un periquito.O volver a casa regou as plantas do balcón.E despois o cativo deitouse por que estaba canso,había sido un día de moitas emocións.FIN
Había unha vez un neno chamado Xoaquín, tiña un hipopótamo cativo na súa piscina de bolas que lle encantaba o queixo e o xamón, tamén tiña un periquito no seu balcón que lle cantaba tódolos días a os alumnos do colexio do lado da súa casa. Xoaquín sentábase na súa cadeira para ver os seus animais coa súa curmá.
ResponderEliminarHabía unha vez un neno que se chama Xoaquin teñe unha curma que é máis maior que Xoaquin que ten 20 anos e Xoaquin 11 e a curma de Xoaquin traballa en mestra e ten unhas alumnas.Ten unha casa con balcon, e hoxe le tocan comer queixo .E ten un periquito, e Xoaquin
ResponderEliminarsempre se cai de a cadeira, isto es unha locura que ten un ipopotamo de mascota e o seu mellor amigo es cativo. E pola tarde toca merendar xamón.
Habia unha vez un mestre chamado Xoaquín. Traballaba nunha escola desas internas e tiña un despacho cunha cadeira de madeira. No balcón do seu cuarto tiña un periquito cativo que a súa curmán lle regalara. Como tiña fame, baixou ao comedor onde se atopaban as alumnas, para comer unha empanada de xamón e queixo, pero xa non quedaba porque as alumnas as comeran todas, como se fosen hipopotamos.
ResponderEliminarFátima, son Gabi de 4ºA.
Eliminar